Informacje ogólne

Krok po kroku

  1. Zapoznaj się z broszurą.
  2. Poczytaj o badaniach diagnostycznych.
  3. Sam wykonaj ćwiczenia z baterii diagnostycznej i poczuj jak to jest!
  4. Wykonaj ćwiczenia z uczniami. Zanotuj obserwacje i wyniki.
  5. Przeczytaj o ćwiczeniach grafomotorycznych.
  6. Sam wykonaj formy, które zaplanowałeś dla klasy. Poczuj jak to jest 🙂
  7. Zrób formę z klasą!
  8. Przeczytaj o ćwiczeniach rytmiczno-ruchowych.
  9. Obejrzyj filmy.
  10. Spróbuj jak to jest – naucz się ćwiczenia ruchowego zanim będziesz robił je z dziećmi 🙂
  11. Zrób ćwiczenie z klasą! 
  12. Pobierz certyfikat i plakat, aby umieścić je na stronie internetowej swojej szkoły.

Zawartość programu

Bateria diagnostyczna

Bateria diagnostyczna umożliwia nauczycielowi rozpoznawanie u dzieci oznak niedojrzałości neuromotorycznej , trudności w obszarze równowagi, lateralizacji oraz problemów wzrokowych. Poza szeroko znanymi próbami klinicznymi, dzięki którym można ocenić równowagę, lateralizację i funkcje wzrokowo-motoryczne, zawiera trzy próby neuromotoryczne wskazujące na występowanie u dzieci odruchów pierwotnych: ATOS, TOB, STOS.

Ćwiczenia grafomotoryczne

Rysowanie form jest szczególnie ważne na początku edukacji. Uczniowie mają możliwość zintegrowania tego, co widzą, ze swoimi doświadczeniami i umiejętnościami manualnymi. Zatem zdobywają i ćwiczą umiejętność łączenia swoich myśli, obrazów i zdolności przestrzennych. Podczas rysowania, ręka dziecka wykonuje ruch w przestrzeni według określonego, konkretnego kształtu formy, natomiast oczy dziecka podążają za linią. Uczniowie ćwiczą w ten sposób koordynację wzrokowo-motoryczną. Sprzyja to rozwijaniu płynności ruchu zarówno gałek ocznych, jak i ręki. Skupianie wzroku przy jednoczesnym rysowaniu jest pomocne także w rozwoju stabilnej postawy ciała i równowagi u dziecka.

Ćwiczenia rytmiczno-ruchowe

Filmy instruktażowe NIE SĄ PRZEZNACZONE DO OGLĄDANIA PRZEZ DZIECI W KLASIE. Mogą być oglądane wyłącznie przez nauczycieli/pedagogów w celu nauczenia się ćwiczeń przed prowadzeniem ich w klasie. Nauczyciel może zapoznawać się z materiałami instruktażowymi stopniowo, moduł po module i tak również należy wprowadzać ćwiczenia. Robienie ćwiczeń stopniowo, kolejno, w pewnych odcinkach czasu, pozwoli dzieciom dobrze się ich nauczyć i czerpać radość z zabawy, a nie ciągle być w procesie uczenia się czegoś nowego. Nauczyciel powinien dobrze wyćwiczyć wszystkie ćwiczenia przed prowadzeniem ich w klasie. Dzięki temu może on później skupić uwagę na dzieciach, a nie na instrukcjach i ćwiczeniach. Jeśli nie opanował ćwiczenia tak, by wykonywać go ze swobodą i wprawą, skupia się na tym, żeby nie pomylić słów i gestów. Tymczasem w tych ćwiczeniach chodzi o takie opanowanie ciała (ruchu, gestów), by czerpać przyjemność ze wspólnego wykonywania ćwiczeń w jednym tempie oraz przyjemność z wzajemnego kontaktu. A nauczyciel nie tylko się bawi, lecz panuje nad tą zabawą dzieci. Aby tak było, nauczyciel musi być pewien tego co i jak pokazuje dzieciom, robić to w sposób płynny. Stosunek nauczyciela do tych ćwiczeń- zabaw ruchowych oraz jego zaangażowanie w sposób znaczący będzie wpływać na stosunek uczniów do tych aktywności.

Filmy instruktażowe oraz podział na moduły znajdziesz TUTAJ. 

Opinie ekspertów

Skan opinii Zbigniewa Cegłowskiego dotyczącej SPHRR
Skan opinii Hanny Gabryel-Kopmann dotyczącej SPHRR

O autorkach

Zdjęcie przedstawiające autorki SPHRR

Beata Borkowska

    Z wykształcenia przedszkolanka – nauczyciel przedszkola, pedagog socjalny i pracownik socjalny. Ponad trzydzieści lat pracuje w przedszkolu z dziećmi w grupach niejednorodnych wiekowo (czyli są w nich zarówno dzieci 2,5-letnie, jak i 7 letnie). W swojej pracy zawsze dużą wagę przykładała nie tylko do pracy z dziećmi, ale także do nawiązywania dobrej współpracy z rodzicami i tworzenia środowiska wychowawczego, które sprzyja zarówno poczuciu bezpieczeństwa dzieci, jak również ich harmonijnemu (wszechstronnemu) rozwojowi.

    Od niemal dekady zajmuje się także organizowaniem i prowadzeniem kształcenia dla nauczycieli. Są to szkolenia, kursy i konferencje oraz podyplomowe Studia Edukacji Niezależnej na Uniwersytecie Warszawskim, które poza zakorzenieniem w pedagogice waldorfskiej charakteryzują się dużą interdyscyplinarnością.

    Codziennie doświadczenie pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym i praca warsztatowa z dorosłymi na studiach i konferencjach są źródłem refleksji i inspiracji dotyczących rozwoju człowieka w wielu aspektach (zarówno pod względem kompetencji ruchowo-motorycznych, jak również psychologicznych i osobowościowych.

Elżbieta Cichoń

    Z wykształcenia nauczyciel, pedagog specjalny, terapeuta Integracji Sensorycznej i INPP, logopeda. Od 2007 roku pracuje z dziećmi, rodzicami i nauczycielami prowadząc indywidualną praktykę terapeutyczną, konsultacje, warsztaty i szkolenia. Przez wiele lat pracowała jako pedagog w placówkach edukacyjnych w Polsce i Wielkiej Brytanii, które wspierała jako terapeuta, nauczyciel i mentor. Prowadziła warsztaty, grupy wsparcia i spotkania dla rodziców i dzieci.

    W pracy z dziećmi inspiruje się pedagogiką Emmi Pikler, pedagogiką waldorfską, Integracją Bilateralną, The Extra Lesson i Gimnastyką Bothmera.

    Kształciła się na studiach pedagogicznych na Akademii Pomorskiej w Słupsku, Uniwersytecie Kingston w Londynie, Instytucie Steinera w Londynie, Instytucie Pikler w Budapeszcie, Centrum Inspiracji Sensorycznej w Warszawie i Polskim Instytucie Psychologii Neurofizjologicznej INPP.

    Posiada uprawnienia do prowadzenia szkolnych programów terapeutycznych INPP i Integracji Bilateralnej.

    Zafascynowana ruchem i wpływem rozwoju fizycznego dzieci na ich zdolności poznawcze, emocjonalne i społeczne.